frans oomen

Ik maak wat ik maak.

Mijn werk verkent de spanningen tussen destructie en constructie, die diep verweven zijn met mijn eigen lichaam. Mijn lichaam wordt een beeld waarop de sporen van deze dualiteit en mijn zoektocht naar zelfinzicht zichtbaar worden.

Door te krassen, schuren, boren, plakken, bedekken, knippen, vervormen, beschilderen, perforeren en scheuren, ga ik een fysieke dialoog aan met het materiaal. Deze handelingen zijn zowel destructief als constructief—ze onthullen en verbergen, breken en herstellen, terwijl ik mijn zelfbeeld en innerlijke kwetsbaarheid onderzoek.

Ik wil de toeschouwer uitdagen en, waar nodig, uit hun comfortzone halen, zodat zij zich kunnen afvragen hoe zij zelf omgaan met destructieve en constructieve krachten, kwetsbaarheid, kracht en hun eigen identiteit.

I make what I make.

My work explores the tensions between destruction and construction, which are deeply intertwined with my own body. My body becomes an image on which the traces of this duality and my search for self-insight become visible.

By scratching, sanding, drilling, sticking, covering, cutting, deforming, painting, perforating and tearing, I engage in a physical dialogue with the material. These actions are both destructive and constructive-they reveal and hide, break and repair, as I explore my self-image and inner vulnerability.

I want to challenge the viewer and, where necessary, take them out of their comfort zone, allowing them to question how they themselves deal with destructive and constructive forces, vulnerability, strength and their own identity.